SALERNUM

I.

SALERNUM

Picentinorum oppid. in Italia, an a duobus rivis Sale et Erno? Archiepiscopal. in clivis fertilissimis situm. Nunc regni Neapolitani caput Principatus citerioris cum arce et portu capaci, in ora maris Tyrtheni 28. milliat. a Benevento in Meridiem uti a promontor. Mineryae in Ortum. Hinc sinus Paestanus ei adiacens Golfo di Salerno vulgo. Capt urbs est a 40. Normannis, circa A. C. 1016. quibus Henricus II. Imperator multa Ioca tradidit. Sigon. excisa ab henrico VI. Imperatore secundô contra Tancredum bellô, quod huic Salernitani Constantiam Imperatoris uxorem prodiderant, unde prima expeditio irrita facta, A. C. 1191. Factâ hîc exscensione Solimannus Imperator A. C. 1552. aliquot milia captivorum abduxit, Thuan. l. 2. Eius meminit. Lucanus l. 2. v. 425.

Vestinis impulsus aquis, radensque Salerni

Culta Siler. ------ ------

Silius l. 8. v. 583

Ille et pugnacis laudavit tela Salerni.

Horatius l. 1. ep. 15. v. 1.

Quae sit hiems Veliae, quod caelum, Vala, Salerni.

Titulô principis et Academiâ, in qua Trotusa et Rebecca-Guarma eminuerunt, scriptis inclitae, gaudet, praecipue vero studiô medicinae insignis est: Cuius Doctores librum conscripserunt, cui titulus Schola Salerni, vel Salernitana, ac Anglorum Regi dieârunt, non Henrico Octavo, ut quidam putant: Sic enim commentarius Arnold. Villanovani (qui floruit A. C. 1313.) antiquior esset librô ipsô. Videtur itaque inscriptus fuisse Richardo secundo, sive Iduardo primo, qui cum Terram sanctam versus peregrinarentur, forte ad locum hunc pervenerunt, et Professores eius honorario asiquô emolumentô adornârunt. Nic. Lloyd. Caetrum inter Lucernas, Salernitana quoque celebris, cuius inscr. Snlerni in aede Episcopali, ahnotante Iac. Sirmondo Iesuitâ eruditissimo, sic habet; Have. Septima. sit. tibi. terra. levis. Quisque. huic. tumulo. posuit. sic. ardente. Lucernam. Illius. cineres. aurea. terra. tegat. Ubi ardontem omnino ab Auctore scriptum, m. vero vel ab Opifice omissum, vel carieillius partis vetustate corrosum, vel quavis alia de causa deletum esse, iudicat Fortum. Licetus de Luccrnis Antiqq. l. 1. c. 21. Quod tamen non videtur, cum Inscriptio metrica sit, ardentem autem metro non quadratet: adde quod ardente ad tumulo referripossit, qui propter Lucernam ardens, per translationem, dictus est. Vide quoque Gruterum in Inscript. Gutherium, iterumque Licetum l. 2. c. 19. Scholam Salernitanam praesatam seu, ut in veterib. codicibus inscribitur, Mediclnan Salenitanam, sive de conservanda hona valetudine; item Regimen Sanitatis Salerni, vel etiam Florem Medicinae, scripsit, nomine Collegii ibidem Medici, versibus Leonmis, Iohannes de Mediolano, qui claruit A. C. 1100. videtutqurue is liber auctior fuisse initiô, nempe versum 1239. sicut a Ioh. Georgo Schegkio in Bibl. proditum est. At in vulgatis libris solum 373. repetiuntur. Sunt tamen qui habeant 664. vel eriam 1096. Anglorum is Rex, cui opus i dedicatum, forte Robertus fuit Normanniae Dux primogenitus Gulielmi Nothi sive Conquaestoris, Normanniae Duvic primo, dein Angliae Regis: ac scriptum videtur, cum is Robertus e Palaestina in Apuliam rediisset, et ob sistulame vulnete venenato, de ea et valetudine tuenda, consuluisset Salernitanam scholam. Noc obstat, quod liber hic inscribatur Anglorum Regi, at Robertus non regnavit in Anglia. Nam Regnum ei debitum, quod, eô absente, minor natu frater Guilielmus Rufus occupavit: Dequo pluribus agit Ranatus Moreau in Prolegomenis Animadversionum eruduarum, quibus hoc opus illustravit, Gerh. Ioh. Vossius de Philosophia c. 12. §. 37. Coeterum prodiit Principatus Salermanus, ut et Capuanus, a Principatu Beneventano (in quo Principis tinilum, ut honorarium seu potius feudalem titulum, in Italia, primus invexit Arechis Dux, uti scrbit Leo Ostiensis l. 10. c. 10.) Cum enim Siconolfus, Siconis Principis Beneventi fil. et Sicardi Principis frater, Salernum et Capuam Radelchiso Principi ademisset, Ludovicus II. Imperator in Italiam veniens A. C. 851. pulsis et profligatis Saracenis, quo. uterque Principum in auxilium evocaverat, totam Beneventi provinciam inter Ledelchum et Siconolfum aequô discrimine partitus est; quâ quidem partitione Salcrnum et Capud Siconolfo cessêre. A'quo coeteri, qui Salerno imperavêre, Principes Salcrni appellati sunt, quô Principatu postmodum iterum divisô, Capuanus Principarus cmersit, utrôque tandem ad Tancredi Normanni familiam et ad Siculos devolutô. Vide constantinum Porphyreg. de Adm. Imp. c. 27. et Car. du Fresne, in voce Princeps.

II.

SALERNUM

locus Galliae in Arvernia superiore cum titulo Baroniae, vulgo Salers. Item in Volcis Tectosagibus, pagoqueve Tolosano, unâ tantum literâ diversus, dicitur enim Salcrum. Hadr. Vales. Notit. Call.